Recenzja filmu

Gwiezdne wojny: Część III - Zemsta Sithów (2005)

Należę do pokolenia, które dorastało razem z "Gwiezdnymi Wojnami". Epizody IV, V i VI oglądałam jeszcze w latach 80-tych, z wypiekami na twarzy, wpatrzona w ekran telewizora. Pamiętam, jak słuchałam z przejęciem, kiedy Obi-Wan opowiadał Luke'owi, że młody rycerz Darth Vader zdradził i zabił jego ojca; jak patrzyłam, gdy Obi-Wan i Darth Vader spotkali się, by stoczyć swój drugi pojedynek. Pamiętam, jak z bijącym sercem przyglądałam się, jak Luke zdejmuje maskę swojemu ojcu, i patrzyłam na prawdziwą twarz Lorda Vadera, zastanawiając się, jak wyglądał kiedyś i dlaczego stał się pół maszyną. Rozmyślałam o tym, kim była matka Luke'a i Lei, jak umarła i jak to się stało, że bliźnięta rozdzielono; jak wyglądał pierwszy pojedynek Vadera i Obi-Wana i dlaczego Anakin Skywalker przeszedł na stronę ciemności. Wreszcie uzyskałam odpowiedź na te pytania. Koło się zamknęło. Wychodząc z kina po obejrzeniu "Zemsty Sithów", poczułam smutek, że w pewien sposób skończyła się część mojego dzieciństwa. Nakręcone w ostatnich latach epizody I i II były dla mnie rozczarowaniem. Nieciekawa fabuła, obrazy przypominające bardziej grę komputerową niż film, słaba gra młodych aktorów. Nie należałam jednak do tych, którzy odmawiali nowym epizodom racji przynależenia do sagi. Zaakceptowałam wizję Lucasa, pielęgnując jednak w sercu obraz wcześniejszych epizodów, jako obrazów doskonałych, dzieł geniuszu. "Zemsta Sithów", jako kontynuacja "Mrocznego Widma" i "Ataku Klonów", była dla mnie miłym zaskoczeniem. W epizodzie III obserwujemy, jak Anakin Skywalker, kuszony przez Imperatora Palpatine'a, przechodzi na Ciemną Stronę Mocy. Republika, jaka była za czasów świetności Zakonu Jedi, upada i staje się Imperium, tym, przeciwko któremu walczą potem rebelianci w późniejszych epizodach. Rodzą się Luke i Leia, dzieci Dartha Vadera. Umiera Padme, ich matka. Darth Vader przybiera swoją nową postać, Imperator także nabiera wyglądu znanego nam z epizodów IV-VI. Zakon Jedi dzieli los Republiki, przy życiu pozostają tylko Obi-Wan Kenobi i Yoda. Nastają mroczne czasy. W "Zemście Sithów" możemy dopatrzyć się kilku nieścisłości w stosunku do części późniejszych - dorosła Leia nie może pamiętać matki, która umarła przy porodzie, a Obi-Wan nie może przekazać Luke'owi miecza, który kazał mu dać jego ojciec. Poza tym nie udało się zupełnie uciec od naiwnej kiczowatości cechującej "Mroczne Widmo" i "Atak Klonów" ("przejażdżka" Obi-Wana na gigantycznej jaszczurce). Hayden Christensen, którego groźne nadąsane miny nie są zbyt przekonujące, jest niestety najsłabszym punktem filmu, podobnie jak Natalie Portman. Zachwyca natomiast Ewan McGregor, idealne wręcz młodsze wcielenie grającego w późniejszych epizodach sir Aleca Guinnessa - ten sam sposób mówienia, podobny sposób zachowania, o wyglądzie nie wspominając. Ciekawie pociągnięta fabuła, wartka akcja, świetne zakończenie - epizod III kończy się tam, gdzie epizod IV się zaczyna (chodzi mi tutaj o scenę na Tatooine). Ostatnie minuty doskonale oddają atmosferę pierwszej trylogii. Czekałam na epizod III szesnaście lat. Każdy wierny fan odczuwa z pewnością smutek, że nie będzie już na co czekać. Nie wyobrażam sobie, że dzieci będą teraz oglądać "Gwiezdne Wojny" od epizodu I do VI - to będzie przecież zupełnie niewłaściwa kolejność. Ja moim dzieciom pokażę sagę Lucasa w taki sposób, w jaki sama ją oglądałam. I mam nadzieję, że pokochają ją tak, jak ja.